عوامل موثر بر تجربه پژوهشی دانشجویان تحصیلات تکمیلی و دکترای حرفه ای

مقدمه: در حال حاضر بخش قابل توجهی از پژوهش­ها در دانشگاه­های علوم پزشکی توسط دانشجویان تحصیلات تکمیلی انجام     می­شوند؛ لذا ارزیابی کیفی جو حاکم بر پژوهش در دوره­های تحصیلات تکمیلی و ارزشیابی تجارب پژوهشی و حدود انتظارات دانشجو از استاد راهنما، از اهمیت بسیاری برخوردار است. پژوهش حاضر به منظور تعیین تجارب پژوهشی دانشجویان تحصیلات تکمیلی در دانشگاه علوم پزشکی کرمان، انجام گرفت. روش­ ها: این مطالعه مقطعی و از نوع توصیفی تحلیلی بود که در آن 105 دانشجوی تحصیلات تکمیلی که در فاصله مهر ۱۳۹۳ تا شهریور ۱۳۹۴ در حال انجام پروژه پایان­نامه بوده و یا از پایان­ نامه دفاع نموده بودند، شرکت کردند. ابزار جمع­ آوری داده ­ها پرسشنامه استاندارد تجربه پژوهشی دانشجویان تحصیلات تکمیلی(PREQ) با ۴ بعد سرپرستی، مهارت­های عملی، مهارت­های ادراکی و بعد جوسازمانی، بوده که روایی و پایایی آن در مطالعات قبلی به اثبات رسیده بود. با استفاده از آزمون­ های کای دو، تی تست،‌ ANOVA، Tukey، همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون، تاثیر متغیرهای مختلف بر ارزیابی دانشجویان مورد مطالعه از تجربه پژوهشی، مورد بررسی قرارگرفت. یافته­ ها: میانگین کل نمره تجربه پژوهشی دانشجویان 0/42 ±3/22 از 5 بود و میزان رضایت دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه علوم پزشکی از تجربه پژوهشی خود در بعد سرپرستی 7/0±03/3، مهارت­های عملی0/79±3/57، مهارت­های ادراکی 0/61±3/48 و بعد جوسازمانی 0/78±2/44 بود. بین تمامی عامل­ ها با یکدیگر رابطه مثبت وجود داشت و همبستگی بین ابعاد "ارتقای مهارت­ های ادراکی" با "ارتقای مهارت ­های عملی" و "جوسازمانی"، معنی­ دار بود. نتیجه­ گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان دهنده این واقعیت است که در تمام دانشکده ­های دانشگاه علوم پزشکی کرمان، دانشجویان رضایت متوسط از تجربه پژوهشی خود داشته­ اند. استفاده موثر و مداوم از ابزارهای ارزیابی تجربه پژوهشی دانشجویان زمینه را براس شناسایی نقاط قوت و ضعف فرایندهای آموزشی و پژوهشی در دانشکده ­ها و دانشگاه­ ها فراهم می­ سازد.